Materialne dowody są nader nikłe. Istnieje tylko świątynia żydowska, zwana Bożnicą która dziś służy mieszkańcom gminy jako Gminna Biblioteka. Nie wiadomo dokładnie, kiedy powstała. Być może pochodzi jeszcze z lat dwudziestych ubiegłego wieku, ale równie dobrze mogła zostać wzniesiona w drugiej połowie XIX wieku. Budynek ten jest orientowany, co oznacza, że jego dłuższa oś pokrywa się z kierunkiem wschód - zachód. Synagoga składa się z kwadratowej sali dla mężczyzn i prostokątnego przedsionka, nad którym jest sala dla kobiet. Dawniej wewnątrz Bożnicy był podwieszony sufit w kształcie półokrągłego sklepienia z desek. Sufit pokrywał fresk utrzymany w stylu historyzmu z użyciem form renesansowych. Ściany pokrywały polichromie o motywach roślinnych i falowych oraz napisy (niektóre z nich zachowały się do dzisiaj).
Niegdyś przed synagogą znajdowała się rytualna łaźnia - mykwa, a obok stał dom rabina. Podczas II wojny światowej Niemcy zdewastowali inowłodzką synagogę. W trakcie działań wojennych w styczniu 1945 roku została ona ostrzelana. We fragmencie zachowanych fresków jeszcze dziś dostrzec można ślady po kulach. Po wojnie budynek ten przejęła inowłodzką Gminna Spółdzielnia, urządzając w nim magazyn nawozów i soli, a następnie sklep i magazyn sprzętu gospodarstwa domowego. W tym okresie budynek coraz bardziej niszczał. W 1975 roku podjęto decyzję o przekazaniu obiektu dla Gminnej Biblioteki Publicznej. W 1981 roku synagoga została odbudowana z funduszów tzw. JOINTU-u Organizacji Żydów Amerykańskich. Przy okazji renowacji Bożnicy odkryto zabezpieczono piękne XIX wieczne freski, a wśród nich Adres Dziękczynny Żydów do cara. (w języku hebrajskim i rosyjskim), w którym dziękowano carowi za pomoc i opiekę. Odkryto również cenną polichromię zawierającą wersety z Tory. W Inowłodzu istnieją również resztki cmentarza żydowskiego koło kopalni chalcedonitu. Zachowało się tam do naszych czasów kilka XIX wiecznych Stelli z dekoracjami i napisami hebrajskimi. Żydzi oni do Inowłodzu w końcu XVIII wieku. W 1827 roku postanowieniem Rady Administracyjnej wyznaczono w Inowłodzu rewir dla ludności Żydowskiej, usytuowany we wschodniejf części miasta. Żydowskie domostwa zajęły nisko położoną terasę zalewową Pilicy. Dlatego też mocno ucierpiały one podczas wylewu Pilicy w 1832 roku. W wyniku tej[ powodzi teren rewiru żydowskiego nie nadawał się już do zabudowy. Dlatego poszerzono go o wyżej położoną północną część inowłodzkiego rynku oraz o ulicę Mostową.
W 1861 roku stanowili już prawie 1/3 część jego mieszkańców. Stanowili także znaczną część kuracjuszy przybywających. Do założonej tu przez Birenzweiga stacji klimatycznej. Jak wiemy podczas II wojny światowej prawie wszyscy Żydzi zostali wywiezieni do Gett a stamtąd do obozów zagłady.