Znajduje się on na szczycie góry, u podnóża której płynie Pilica. Okrągła wieża  kościoła przylega do frontowej ściany. Pokryta jest czerwonym dachem w kształcie dużego stożka, nad którym góruje duży żelazny krzyż. Prawa miejskie otrzymał Inowłódz w połowie XIV w. W  tym okresie, z inicjaty króla Kazimierza Wielkiego wybudowano zamek i otoczono miasto murem obronnym. Ściany zamku o kształcie czworoboku i mur, który otaczał zamek i miasto, budowane były z cegły i kamienia kopalnego, który wydobywano i obrabiano w Inowłodzu. W swojej przeszłości Inowłódz miał duże znaczenie wynikające z usytuowania na granicy jednostek administracyjnych. W połowie XIII wieku lewobrzeżna strona Pilicy była najdalej na północ wysuniętym skrawkiem Ziemi Łęczyckiej. Gród Inowłodzki bronił przejścia przez Pilicę z Małopolski. Na początku XIV wieku Inowłódz wszedł w skład Królestwa Polskiego i pełnił ważną rolę w systemie obronnym kraju. Do połowy XVII w. na zamku rezydowali kasztelanowie inowłodzcy. W 1655 r. stoczył tu zwycięską bitwę ze Szwedami Stefan Czarniecki.

Drugą historyczną miejscowością na terenie gminy Inowłódz jest Spała. Została założona na terenie Puszczy Pilickiej, stanowiącej do dziś jeden z najciekawszych kompleksów leśnych w środkowej Polsce. Początki stałego osadnictwa na terenie dzisiejszej Spały łączą się prawdopodobnie z powstaniem tu młyna wodnego przed 1700 rokiem. Młyn ten należał do rodziny Spałów. Stąd nazwa miejscowości. Zasób lasów spalskich w zwierzynę spowodował, że na polowania i wypoczynek przyjeżdżali tu królowie polscy, m.in. Władysław Jagiełło, Kazimierz Jagiellończyk, a w czasie rozbiorów car Mikołaj II. W okresie międzywojennym Spała została letnią rezydencją prezydentów polskich. Założono i urządzono tu wielki park z bogatym i oryginalnym drzewostanem, w środku ustawiono spiżowy odlew żubra przywieziony z Białowieży. W latach międzywojennych zbudowano również drewniany kościół w stylu zokopiańskim.

Widok ze wzgórza św. Idziego